Saturday, November 18, 2006
Kerboubou
Eerst tanken voordat we naar het dorp Kerboubou (op 25 km) vertrekken.
De 'brousse' (vertaald: wildernis/rimboe) is nu echt zanderig. Het pad dat we volgen is nauwelijks te zien.
In Kerboubou zijn het de mannen die de knooptechniek met het palmblad beheersen. Hier testen ze uit of er een strook vilt meegevlochten kan worden, als kleuraccent. 
De vrouwen maken borduurwerk, van theemutsen tot tafelkleden, kussenslopen, tasjes, portemonnaies, etc. Allen voorzien van borduurwerk dat de vrouw volgens haar eigen inzicht zo mooi mogelijk heeft aangebracht op de stof. Het is behoorlijk arbeidsintensief (dus relatief duur). Kijken of ik hier producten mee kan maken die passen in de TaVie-collectie.
Tassen op voorraad. De techniek is heel mooi, zo ook het materiaal!
Speciaal voor Babet, mijn dochter in Nederland: haar lievelingsdier, die hier nog volop worden gebruikt als lastdier, om water uit de put omhoog te trekken, etc.
En weer: 'la brousse'. Het werk voor vandaag is gedaan en we gaan een bezoekje brengen aan la petite soeur Ria, die hier al 25 jaar woont. De missie speelt een belangrijke rol hier (ook voor de SAA, de cooperatie waar ik nu - in Niger - voor werk.
Onderweg een korte bezoekje aan de familie van de oom van Ahmed.
Zuster Ria woont in eenzelfde onderkomen als alle mensen hier, samen met 2 Poolse zusters. Ze is Nederlandse, wat ik niet wist, en verwelkomt me in het Nederlands met mijn naam! Ik ben perplex. Ze is, zoals iedereen uitermate hartelijk.
Ze worden op dit moment geteisterd door een rupsenplaag. De rupsen kruipen overal op en in en veroorzaken enorme jeuk op de huid. We zitten met z'n allen - 8 man - bij elkaar in de hut op het kleed en gaan iedere rups te lijf met een schaar (doorknippen en weggooien..)
We delen het eten en ook de 3 blikjes cola die we haddden meegenomen: alle 3 in de drinkkom, blikjes erin leeggegoten en omstebeurt drinken.
Ze hebben ook een klein kapelletje gebouwd in lokale stijl, genaamd de basiliek. Humor kan weinig mensen hier ontzegd worden. 
Binnen, in het kapelletje, een kruisbeeld en een tabernakel. Ieder heeft zijn missie, zei zuster Ria. De mijne is voor een eerste, klein deel afgerond: alle prototypen voor deze eerste reis zijn uitgezet. Zondag is vrij (gids gehuurd en een dagje toerist-en), volgende week gaan we de prototypen controleren en ophalen!
De 'brousse' (vertaald: wildernis/rimboe) is nu echt zanderig. Het pad dat we volgen is nauwelijks te zien.
In Kerboubou zijn het de mannen die de knooptechniek met het palmblad beheersen. Hier testen ze uit of er een strook vilt meegevlochten kan worden, als kleuraccent. 
De vrouwen maken borduurwerk, van theemutsen tot tafelkleden, kussenslopen, tasjes, portemonnaies, etc. Allen voorzien van borduurwerk dat de vrouw volgens haar eigen inzicht zo mooi mogelijk heeft aangebracht op de stof. Het is behoorlijk arbeidsintensief (dus relatief duur). Kijken of ik hier producten mee kan maken die passen in de TaVie-collectie.
Tassen op voorraad. De techniek is heel mooi, zo ook het materiaal!
Speciaal voor Babet, mijn dochter in Nederland: haar lievelingsdier, die hier nog volop worden gebruikt als lastdier, om water uit de put omhoog te trekken, etc.
En weer: 'la brousse'. Het werk voor vandaag is gedaan en we gaan een bezoekje brengen aan la petite soeur Ria, die hier al 25 jaar woont. De missie speelt een belangrijke rol hier (ook voor de SAA, de cooperatie waar ik nu - in Niger - voor werk.
Onderweg een korte bezoekje aan de familie van de oom van Ahmed.
Zuster Ria woont in eenzelfde onderkomen als alle mensen hier, samen met 2 Poolse zusters. Ze is Nederlandse, wat ik niet wist, en verwelkomt me in het Nederlands met mijn naam! Ik ben perplex. Ze is, zoals iedereen uitermate hartelijk.
Ze worden op dit moment geteisterd door een rupsenplaag. De rupsen kruipen overal op en in en veroorzaken enorme jeuk op de huid. We zitten met z'n allen - 8 man - bij elkaar in de hut op het kleed en gaan iedere rups te lijf met een schaar (doorknippen en weggooien..)
We delen het eten en ook de 3 blikjes cola die we haddden meegenomen: alle 3 in de drinkkom, blikjes erin leeggegoten en omstebeurt drinken.
Ze hebben ook een klein kapelletje gebouwd in lokale stijl, genaamd de basiliek. Humor kan weinig mensen hier ontzegd worden. 
Binnen, in het kapelletje, een kruisbeeld en een tabernakel. Ieder heeft zijn missie, zei zuster Ria. De mijne is voor een eerste, klein deel afgerond: alle prototypen voor deze eerste reis zijn uitgezet. Zondag is vrij (gids gehuurd en een dagje toerist-en), volgende week gaan we de prototypen controleren en ophalen!
# posted by Abke Geels @ 12:32 PM 
Comments:
<< Home
abke, een (in onze ogen) zo eenvoudig gebouwtje met een computer en verbinding met de rest van de wereld zorgt er voor dat jij mij/ons op de hoogte kunt houden van het uitvoeren van jouw missie: proberen een commerciele brug te slaan vanuit de 'woestijn' naar het westen...zoiets?
Zuster Ria doet haar werk al vele jaren zonder internet....wat een wereld van verschil.
Volgende week misschien wel foto's van de prototypes...kijk er naar uit!
Druk je binnenkort Achmed of wie dan ook nog even jou toestel in handen om te laten zien dat jij er echt geweest bent....dag, marja
Post a Comment
Zuster Ria doet haar werk al vele jaren zonder internet....wat een wereld van verschil.
Volgende week misschien wel foto's van de prototypes...kijk er naar uit!
Druk je binnenkort Achmed of wie dan ook nog even jou toestel in handen om te laten zien dat jij er echt geweest bent....dag, marja
<< Home
