Wednesday, November 29, 2006
Kerboubou en Igdalen
Nog niet alle proto's zijn klaar als we aankomen in Kerboubou:
Alhousseini Amagano met de proto's gemaakt met de pointnoué-techniek. Het zwarte mandje is gemaakt van plastic zakjes, verzameld door kinderen uit het afval dat overal op straat ligt:
Tazainou Almoustapha heeft de schaal met het zilveren hart gemaakt:
Peul vrouw met schitterend gemaakt borduurwerk op indigo stof. De Peul zijn het laatste nomadenvolk dat zich settelt, op de laatste en dus slechtste plekken die er nog zijn in de woestijn. Nu al, 3 maanden na de regentijd, is er nog nauwelijks water in hun gebied:
Shaba Houma uit Azel had de tas niet af toen we die kwamen halen, wegens een zieke dochter. Ze is zondag, de dag voor mijn vertrek naar huis speciaal naar Agadez gekomen (hoe?) om de tas te brengen:
De vrouwen uit Igdalen hebben deze schalen gemaakt. Het kost 4-5 dagen om 1 schaal van dit formaat te maken (diameter ongeveer 30 cm). Ik zou graag een aantal schalen in een groter formaat laten maken. Daar was nu geen tijd voor. Tussen november en februari, wanneer ik voor de tweede keer naar Agadez ga, voor het vervolg, is er wel tijd voor het maken van grotere formaten. Ik heb dan ook al een hele lijst gemaakt en uitgezet voor producten in grotere formaten en ook voor verbeterde versies van de eerste proto's die nu zijn gemaakt:
Een overzicht van alle eerste prototypen met goede en minder goede resultaten, zoals verwacht, maar met potentie en aanleiding genoeg om de volgende stap te kunnen zetten...
Alhousseini Amagano met de proto's gemaakt met de pointnoué-techniek. Het zwarte mandje is gemaakt van plastic zakjes, verzameld door kinderen uit het afval dat overal op straat ligt:
Tazainou Almoustapha heeft de schaal met het zilveren hart gemaakt:
Peul vrouw met schitterend gemaakt borduurwerk op indigo stof. De Peul zijn het laatste nomadenvolk dat zich settelt, op de laatste en dus slechtste plekken die er nog zijn in de woestijn. Nu al, 3 maanden na de regentijd, is er nog nauwelijks water in hun gebied:
Shaba Houma uit Azel had de tas niet af toen we die kwamen halen, wegens een zieke dochter. Ze is zondag, de dag voor mijn vertrek naar huis speciaal naar Agadez gekomen (hoe?) om de tas te brengen:
De vrouwen uit Igdalen hebben deze schalen gemaakt. Het kost 4-5 dagen om 1 schaal van dit formaat te maken (diameter ongeveer 30 cm). Ik zou graag een aantal schalen in een groter formaat laten maken. Daar was nu geen tijd voor. Tussen november en februari, wanneer ik voor de tweede keer naar Agadez ga, voor het vervolg, is er wel tijd voor het maken van grotere formaten. Ik heb dan ook al een hele lijst gemaakt en uitgezet voor producten in grotere formaten en ook voor verbeterde versies van de eerste proto's die nu zijn gemaakt:
Een overzicht van alle eerste prototypen met goede en minder goede resultaten, zoals verwacht, maar met potentie en aanleiding genoeg om de volgende stap te kunnen zetten...
Friday, November 24, 2006
Tchirozerine, Indoudou en Azel
De tweede ronde langs de dorpen is van start gegaan: donderdag Tchiro, vrijdag Indoudou en Azel, zaterdag Kerboubou, zondag Igdalen…En maandag weer naar huis!
De vrouwen hebben meerdere schalen gemaakt met een donkerblauw hart, zodat we de beste kunnen uitkiezen om af te maken met een zilveren buisje waarop de naam TAVIE is geslagen. Ziet er mooi uit!
Terwijl wij verder rijden naar de tweede vrouwen groep in Azel maken de vrouwen de manden af.
De 2 onderzetters worden ter plekke afgemaakt: ook hier worden de zilveren TAVIE-buisjes ingeschoven en het vlechtwerk afgerond. De présidente van de groep, Haba Mohammed, heeft de onderzetters gemaakt ondanks haar ernstig zieke kindje. Ook deze producten zien er goed uit! De vorm van de buisje met TAVIE erin zal in de toekomst wel aangepast moeten worden aan de vorm van het product: met een kleinere radius voor de onderzetters bijvoorbeeld. De 8-vormige onderzetter kan volgens Haba de volgende keer beter iets langer gemaakt worden. Nu is de onderzetter moeilijk plat te leggen. Daar zijn proto’s voor: om de vorm uit te proberen, maar ook of het goed te maken is door de vrouwen.
De werkplek is daar waar er voldoende schaduw is:
We hebben nog tijd om de school in Tchirozerine te bezoeken. In de eerste klas zitten 63 leerlingen van 6-7 jaar.
Teruggekomen bij de eerste groep: de schalen zijn gereed. Haba Ounfa heeft de schaal met het blauwe hart gemaakt, Toubouwet Edrissa de schaal met 1 oor en Hazara Boukerit de schaal met 2 oren. De laatste 2 zijn (helemaal) niet conform tekening of zoals uitgelegd, maar ja. Zoals ze er nu uitzien kan ik er niet veel mee... goed bedenken hoe we deze ontwerpvoorstellen beter kunnen uitleggen: huishoudelijke voorwerpen (emmers ed) meenemen voor de grootte en de vorm?
De volgende dag met de 4x4 van Nicole naar Indoudou en Azel. Hier zijn nog niet alle proto's klaar. Ook hier heeft men te kampen met zieke kinderen, waardoor het werk is blijven liggen. Als het goed is komen ze de grote boodschappentas zondag naar Agadez brengen... Wat een inspanningen leveren deze vrouwen!
Irzaghrate Badelé heeft de mand gemaakt met de bodem van een colablikje in het hart van de deksel.
Zeinou Boka de mand met het zilveren buisje aan de handgreep. De vormen zijn iets anders dan de tekeningen en hierdoor niet te nesten (transport!), maar zien er wel mooi uit!
Kamelen op de weg!
(Op veler verzoek) ...ook een foto van mezelf.
De vrouwen hebben meerdere schalen gemaakt met een donkerblauw hart, zodat we de beste kunnen uitkiezen om af te maken met een zilveren buisje waarop de naam TAVIE is geslagen. Ziet er mooi uit!
Terwijl wij verder rijden naar de tweede vrouwen groep in Azel maken de vrouwen de manden af.
De 2 onderzetters worden ter plekke afgemaakt: ook hier worden de zilveren TAVIE-buisjes ingeschoven en het vlechtwerk afgerond. De présidente van de groep, Haba Mohammed, heeft de onderzetters gemaakt ondanks haar ernstig zieke kindje. Ook deze producten zien er goed uit! De vorm van de buisje met TAVIE erin zal in de toekomst wel aangepast moeten worden aan de vorm van het product: met een kleinere radius voor de onderzetters bijvoorbeeld. De 8-vormige onderzetter kan volgens Haba de volgende keer beter iets langer gemaakt worden. Nu is de onderzetter moeilijk plat te leggen. Daar zijn proto’s voor: om de vorm uit te proberen, maar ook of het goed te maken is door de vrouwen.
De werkplek is daar waar er voldoende schaduw is:
We hebben nog tijd om de school in Tchirozerine te bezoeken. In de eerste klas zitten 63 leerlingen van 6-7 jaar.
Teruggekomen bij de eerste groep: de schalen zijn gereed. Haba Ounfa heeft de schaal met het blauwe hart gemaakt, Toubouwet Edrissa de schaal met 1 oor en Hazara Boukerit de schaal met 2 oren. De laatste 2 zijn (helemaal) niet conform tekening of zoals uitgelegd, maar ja. Zoals ze er nu uitzien kan ik er niet veel mee... goed bedenken hoe we deze ontwerpvoorstellen beter kunnen uitleggen: huishoudelijke voorwerpen (emmers ed) meenemen voor de grootte en de vorm?
De volgende dag met de 4x4 van Nicole naar Indoudou en Azel. Hier zijn nog niet alle proto's klaar. Ook hier heeft men te kampen met zieke kinderen, waardoor het werk is blijven liggen. Als het goed is komen ze de grote boodschappentas zondag naar Agadez brengen... Wat een inspanningen leveren deze vrouwen!Irzaghrate Badelé heeft de mand gemaakt met de bodem van een colablikje in het hart van de deksel.
Zeinou Boka de mand met het zilveren buisje aan de handgreep. De vormen zijn iets anders dan de tekeningen en hierdoor niet te nesten (transport!), maar zien er wel mooi uit!
Kamelen op de weg!
(Op veler verzoek) ...ook een foto van mezelf.
Wednesday, November 22, 2006
tussenresultaten Igdalen, ideeen, toeristisch dagje
Ook in Agadez hebben ze een scouting..
Kinderen komen uit school..
Proto's van een paar schalen, nog niet af, maar toch. Bij 1 in het midden de onderkant van een frisdrankblikje. Liever zou ik de producten groter zien, maar de beperkte tijd maakt dat we ons tot deze grootte moeten beperken. Prima om het effect te zien van deze materiaalcombinatie.
Zo worden de schalen en manden gemaakt. Enorm veel werk en uitermate zorgvuldig en geduldig uitgevoerd!
Er wordt ook een schaal gemaakt met een zilveren 'hart', gegraveerd, via de zilverstudio van Hermes, die hier ook blijkt te zitten. En aangezien de stad Agadez in vele opzichten een dorp is heb ik de gelegenheid gegrepen om dit uit te proberen. Enigszins onder tijdsdruk: zondagmiddag is de schaal klaar.. maandag mijn terugvlucht. (Hoe ga ik alles meenemen...?)
Het borduurwerk is schitterend gemaakt en ook hier weer met eindeloos geduld en vakmanschap. Zeer waardevol. We moeten manieren vinden om dit vakmanschap tot zijn recht te laten komen. Er zijn verschillende typen of manieren van traditioneel borduurwerk. De meeste producten zijn voor op tafel, in de huiskamer, de keuken... wellicht te combineren met tafellakens en servetten (met bijpassen servetringen uit palme doum)?
De ringen worden traditioneel gebruikt als onderzetter voor de bolvormige kalebassen.
Een zilverwerkplaats in Agadez voert ons jaren terug in de tijd....
...Net als een naaiatelier in de stad: haute couture..
Geld wisselen kan bij de bank, maar de koers is gunstiger in een geldwisselkantoortje of op de markt. Je moet wel weten waar.
De kinderen op straat zijn heel vrolijk!
Kinderen komen uit school..
Proto's van een paar schalen, nog niet af, maar toch. Bij 1 in het midden de onderkant van een frisdrankblikje. Liever zou ik de producten groter zien, maar de beperkte tijd maakt dat we ons tot deze grootte moeten beperken. Prima om het effect te zien van deze materiaalcombinatie.
Zo worden de schalen en manden gemaakt. Enorm veel werk en uitermate zorgvuldig en geduldig uitgevoerd!
Er wordt ook een schaal gemaakt met een zilveren 'hart', gegraveerd, via de zilverstudio van Hermes, die hier ook blijkt te zitten. En aangezien de stad Agadez in vele opzichten een dorp is heb ik de gelegenheid gegrepen om dit uit te proberen. Enigszins onder tijdsdruk: zondagmiddag is de schaal klaar.. maandag mijn terugvlucht. (Hoe ga ik alles meenemen...?)
Het borduurwerk is schitterend gemaakt en ook hier weer met eindeloos geduld en vakmanschap. Zeer waardevol. We moeten manieren vinden om dit vakmanschap tot zijn recht te laten komen. Er zijn verschillende typen of manieren van traditioneel borduurwerk. De meeste producten zijn voor op tafel, in de huiskamer, de keuken... wellicht te combineren met tafellakens en servetten (met bijpassen servetringen uit palme doum)?
De ringen worden traditioneel gebruikt als onderzetter voor de bolvormige kalebassen.
Een zilverwerkplaats in Agadez voert ons jaren terug in de tijd....
...Net als een naaiatelier in de stad: haute couture..
Geld wisselen kan bij de bank, maar de koers is gunstiger in een geldwisselkantoortje of op de markt. Je moet wel weten waar.
De kinderen op straat zijn heel vrolijk!
Saturday, November 18, 2006
Kerboubou
Eerst tanken voordat we naar het dorp Kerboubou (op 25 km) vertrekken.
De 'brousse' (vertaald: wildernis/rimboe) is nu echt zanderig. Het pad dat we volgen is nauwelijks te zien.
In Kerboubou zijn het de mannen die de knooptechniek met het palmblad beheersen. Hier testen ze uit of er een strook vilt meegevlochten kan worden, als kleuraccent. 
De vrouwen maken borduurwerk, van theemutsen tot tafelkleden, kussenslopen, tasjes, portemonnaies, etc. Allen voorzien van borduurwerk dat de vrouw volgens haar eigen inzicht zo mooi mogelijk heeft aangebracht op de stof. Het is behoorlijk arbeidsintensief (dus relatief duur). Kijken of ik hier producten mee kan maken die passen in de TaVie-collectie.
Tassen op voorraad. De techniek is heel mooi, zo ook het materiaal!
Speciaal voor Babet, mijn dochter in Nederland: haar lievelingsdier, die hier nog volop worden gebruikt als lastdier, om water uit de put omhoog te trekken, etc.
En weer: 'la brousse'. Het werk voor vandaag is gedaan en we gaan een bezoekje brengen aan la petite soeur Ria, die hier al 25 jaar woont. De missie speelt een belangrijke rol hier (ook voor de SAA, de cooperatie waar ik nu - in Niger - voor werk.
Onderweg een korte bezoekje aan de familie van de oom van Ahmed.
Zuster Ria woont in eenzelfde onderkomen als alle mensen hier, samen met 2 Poolse zusters. Ze is Nederlandse, wat ik niet wist, en verwelkomt me in het Nederlands met mijn naam! Ik ben perplex. Ze is, zoals iedereen uitermate hartelijk.
Ze worden op dit moment geteisterd door een rupsenplaag. De rupsen kruipen overal op en in en veroorzaken enorme jeuk op de huid. We zitten met z'n allen - 8 man - bij elkaar in de hut op het kleed en gaan iedere rups te lijf met een schaar (doorknippen en weggooien..)
We delen het eten en ook de 3 blikjes cola die we haddden meegenomen: alle 3 in de drinkkom, blikjes erin leeggegoten en omstebeurt drinken.
Ze hebben ook een klein kapelletje gebouwd in lokale stijl, genaamd de basiliek. Humor kan weinig mensen hier ontzegd worden. 
Binnen, in het kapelletje, een kruisbeeld en een tabernakel. Ieder heeft zijn missie, zei zuster Ria. De mijne is voor een eerste, klein deel afgerond: alle prototypen voor deze eerste reis zijn uitgezet. Zondag is vrij (gids gehuurd en een dagje toerist-en), volgende week gaan we de prototypen controleren en ophalen!
De 'brousse' (vertaald: wildernis/rimboe) is nu echt zanderig. Het pad dat we volgen is nauwelijks te zien.
In Kerboubou zijn het de mannen die de knooptechniek met het palmblad beheersen. Hier testen ze uit of er een strook vilt meegevlochten kan worden, als kleuraccent. 
De vrouwen maken borduurwerk, van theemutsen tot tafelkleden, kussenslopen, tasjes, portemonnaies, etc. Allen voorzien van borduurwerk dat de vrouw volgens haar eigen inzicht zo mooi mogelijk heeft aangebracht op de stof. Het is behoorlijk arbeidsintensief (dus relatief duur). Kijken of ik hier producten mee kan maken die passen in de TaVie-collectie.
Tassen op voorraad. De techniek is heel mooi, zo ook het materiaal!
Speciaal voor Babet, mijn dochter in Nederland: haar lievelingsdier, die hier nog volop worden gebruikt als lastdier, om water uit de put omhoog te trekken, etc.
En weer: 'la brousse'. Het werk voor vandaag is gedaan en we gaan een bezoekje brengen aan la petite soeur Ria, die hier al 25 jaar woont. De missie speelt een belangrijke rol hier (ook voor de SAA, de cooperatie waar ik nu - in Niger - voor werk.
Onderweg een korte bezoekje aan de familie van de oom van Ahmed.
Zuster Ria woont in eenzelfde onderkomen als alle mensen hier, samen met 2 Poolse zusters. Ze is Nederlandse, wat ik niet wist, en verwelkomt me in het Nederlands met mijn naam! Ik ben perplex. Ze is, zoals iedereen uitermate hartelijk.
Ze worden op dit moment geteisterd door een rupsenplaag. De rupsen kruipen overal op en in en veroorzaken enorme jeuk op de huid. We zitten met z'n allen - 8 man - bij elkaar in de hut op het kleed en gaan iedere rups te lijf met een schaar (doorknippen en weggooien..)
We delen het eten en ook de 3 blikjes cola die we haddden meegenomen: alle 3 in de drinkkom, blikjes erin leeggegoten en omstebeurt drinken.
Ze hebben ook een klein kapelletje gebouwd in lokale stijl, genaamd de basiliek. Humor kan weinig mensen hier ontzegd worden. 
Binnen, in het kapelletje, een kruisbeeld en een tabernakel. Ieder heeft zijn missie, zei zuster Ria. De mijne is voor een eerste, klein deel afgerond: alle prototypen voor deze eerste reis zijn uitgezet. Zondag is vrij (gids gehuurd en een dagje toerist-en), volgende week gaan we de prototypen controleren en ophalen!
Endoudou en Azel
Van onder naar boven lezend (dan klopt het verhaal...):
En: mijn internetcafé, een kwartier lopen vanaf het hotel door de drukke (en gezellige)hoofdstraat.
Binnen in de hut is goed te zien hoe die is gemaakt: heel vernuftig en heel zorgvuldig gedaan.
Ik wil ook een mand laten maken van afvalfolie, dat hier overal rondslingert, middels dezelfde knooptechniek. Nadat ter plekke een testje is gedaan is duidelijk dat het met deze knooptechniek geen mooi resultaat oplevert. De vrouwen staan ook niet bepaald te springen om met het plastic te moeten werken. Voor de toekomst gaat het dan ook niet werken, dus besluiten we het morgen bij een andere groep, in Kerboubou, te proberen. Hier gebruiken ze weer een andere knooptechniek.
Aan het hoofd van de groep wordt het project uitgelegd en worden de ideeen besproken en het werk verdeeld.
De bewoners hebben allen hun eigen kraal en hut(ten). De kraal beschermt de hutten en de inboedel o.a. tegen de loslopende geiten.
Het is een wandeling van een half uur, warm, maar heel mooi.- Dan naderen we het dorp Kerdoudou.
Om bij het dorp te kunnen komen moeten we een rivierbedding oversteken. Hier schijnt in de regenmaand (augustus) echt veel water doorheen te stromen, ezels e.d. meesleurend! Wij wagen de gok echter niet om met de Toyota te stranden in de rulle rivierbedding en besluiten verder te gaan lopen..
Onderweg naar Endoudou en vervolgens Azel, 2 dorpen in de 'brousse', de wildernis.
Het idee is om een zilveren buisje mee te vlechten met een schaal, of ander product, van palmbladeren. Het zilver combineert heel mooi met het palmblad. Om de prijs, zonodig, te drukken hebben we ook buisjes van nikkel gemaakt die er al even mooi uitzien. De merknaam TaVie, waarmee we een collectie willen opbouwen, is er schitterend ingeslagen - met de stemples die ik al vanuit Nederland had meegenomen.
De zilveren buisjes opgehaald bij de zilversmid. Ze zijn geweldig mooi geworden!
En: mijn internetcafé, een kwartier lopen vanaf het hotel door de drukke (en gezellige)hoofdstraat.
Binnen in de hut is goed te zien hoe die is gemaakt: heel vernuftig en heel zorgvuldig gedaan.
Ik wil ook een mand laten maken van afvalfolie, dat hier overal rondslingert, middels dezelfde knooptechniek. Nadat ter plekke een testje is gedaan is duidelijk dat het met deze knooptechniek geen mooi resultaat oplevert. De vrouwen staan ook niet bepaald te springen om met het plastic te moeten werken. Voor de toekomst gaat het dan ook niet werken, dus besluiten we het morgen bij een andere groep, in Kerboubou, te proberen. Hier gebruiken ze weer een andere knooptechniek.
Aan het hoofd van de groep wordt het project uitgelegd en worden de ideeen besproken en het werk verdeeld.
De bewoners hebben allen hun eigen kraal en hut(ten). De kraal beschermt de hutten en de inboedel o.a. tegen de loslopende geiten.
Het is een wandeling van een half uur, warm, maar heel mooi.- Dan naderen we het dorp Kerdoudou.
Om bij het dorp te kunnen komen moeten we een rivierbedding oversteken. Hier schijnt in de regenmaand (augustus) echt veel water doorheen te stromen, ezels e.d. meesleurend! Wij wagen de gok echter niet om met de Toyota te stranden in de rulle rivierbedding en besluiten verder te gaan lopen..
Onderweg naar Endoudou en vervolgens Azel, 2 dorpen in de 'brousse', de wildernis.
Het idee is om een zilveren buisje mee te vlechten met een schaal, of ander product, van palmbladeren. Het zilver combineert heel mooi met het palmblad. Om de prijs, zonodig, te drukken hebben we ook buisjes van nikkel gemaakt die er al even mooi uitzien. De merknaam TaVie, waarmee we een collectie willen opbouwen, is er schitterend ingeslagen - met de stemples die ik al vanuit Nederland had meegenomen.
De zilveren buisjes opgehaald bij de zilversmid. Ze zijn geweldig mooi geworden!
