Tuesday, July 03, 2007
www.tavie.nl
Millford Brand-id heeft fantastisch werk geleverd en het merk Tavie een gezicht gegeven. Op de website www.tavie.nl kan je meer lezen over Tavie, de eerste collectie, de andere deelnemers, het beoogde effect van het project op de vrouwengroepen in het noorden van Niger, en: hoe en met wie je contact kan opnemen wanneer je producten uit de Tavie-collectie wilt bestellen. Want we zijn hard op zoek naar distributeurs!
Sunday, February 25, 2007
13-21 februari: resultaten
Het metaalwerk dat is overgedaan ziet er schitterend uit, 100x mooier! We brengen het snel naar de Igdalen-vrouwen zodat ook zij aan de slag kunnen en het in de schalen kunnen verwerken. Nu is het wachten tot we de producten weer kunnen ophalen, zo laat mogelijk, om de vrouwen zoveel mogelijk tijd te geven. Het geeft mij de gelegenheid om een aantal andere projecten te bekijken/steunen: het (m.i. geweldige) Jeu de SIDA van Jacques Banaou, het geitengeld-project, het Village Artisanal waar nieuwe vrouweninitiatieven (zeep, afvalplastic) geformeerd worden en - geweldig - het nationaal kampioenschap traditioneel worstelen: La Lutte.
Dan eindelijk de producten ophalen. Niet alles is klaar, niet alles is zo groot geworden als ik had gehoopt, niet alles past in het TAVIE-merk, maar er zitten een paar hele goede resultaten bij. Ook het borduurwerk uit Kerboubou en van de Peul is schitterend geworden. De vrouwen hebben keihard gewerkt. Velen hebben spierpijn in hun schouders en rug om het maar op tijd af te hebben. Met onderstaande foto's licht ik slechts een tipje van de sluier op... Mijn reis zit erop. Met vele kilo's overgewicht in de bagage en een dag vertraging vlieg ik weer naar Nederland om het project daar te vervolgen: Het zoeken van afzetkanalen krijgt nu prioriteit.
Voor wie meer informatie over het project of over de producten wil hebben: a.geels@flex.nl of via www.flex.nl.
Dan eindelijk de producten ophalen. Niet alles is klaar, niet alles is zo groot geworden als ik had gehoopt, niet alles past in het TAVIE-merk, maar er zitten een paar hele goede resultaten bij. Ook het borduurwerk uit Kerboubou en van de Peul is schitterend geworden. De vrouwen hebben keihard gewerkt. Velen hebben spierpijn in hun schouders en rug om het maar op tijd af te hebben. Met onderstaande foto's licht ik slechts een tipje van de sluier op... Mijn reis zit erop. Met vele kilo's overgewicht in de bagage en een dag vertraging vlieg ik weer naar Nederland om het project daar te vervolgen: Het zoeken van afzetkanalen krijgt nu prioriteit.
Voor wie meer informatie over het project of over de producten wil hebben: a.geels@flex.nl of via www.flex.nl.
Tuesday, February 13, 2007
5-12 februari: werkweek en weekend
Tijdens de bezoeken aan de dorpen Indoudou en Azel worden we door getrommel naar een bruiloft getrokken. Het is gebruik hier langs te gaan en geld te geven voor het bruidspaar dat onzichtbaar blijft. Het dansen laat ik aan de vrouwen uit Azel over. De TA-VIE buisjes zijn klaar en brengen we langs bij de dorpen zodat we ook de vorderingen in het werk kunnen zien en nog wat onduidelijkheden kunnen wegnemen. Tussendoor bezoeken we de school in Kerboubou, een put in de woestijn omgeven door vele kamelen, ezels en geiten. Ook stoppen we bij een dorpje waar de Taoureg en de Peulvrouwen samen een tuintje hebben, een unieke samenwerking tussen de 2 volken. De Taoureg, Peul en Haussa leven niet zozeer met als naast elkaar. Het weekend heeft een toeristische invulling: We bezoeken een fantastische vindplaats van dinosaurusbotten. Over een afstand van 180(!) km liggen er complete skeletten van dinosaurussen vlak onder de oppervlakte. De nacht brengen we door in de zandduinen van Tiguidit: koud maar geweldig, inclusief zandstorm(pje) en een vastzittende 4x4. Zondag schommelen we op dromedarissen zittend op een wankel zadelstoeltje naar een lommerrijke picknickplaats. Genoeg energie opgedaan om maandag het laatste metaalwerk op te halen (wat is overgedaan) en heen en weer te rijden naar de vrouwen Igdalen, naar Kerboubou en Tchirozerine om ook daar de TA-VIE buisjes af te leveren.
Friday, February 09, 2007
Agadez, 9 februari 2007
2 Weken, van 5 tot 19 februari, ben ik weer in Agadez en een aantal omliggende dorpen om het project te vervolgen dat ik in november vorig jaar ben gestart. De prototypen die tijdens die eerste reis door de verschillende vrouwengroepen zijn gemaakt waren weliswaar een goede start en gaven een goed inzicht in de mogelijkheden en beperkingen van de technieken waarmee het palmblad wordt verwerkt, maar de producten waren nog niet goed genoeg. Daar is deze reis voor bedoeld: om de producten verder te verbeteren. De eerste week hebben we een bezoek gebracht aan de vrouwengroepen in Kerboubou, Indoudou, Azel, Tchirozerine en Igdalen. Het was nu al een stuk eenvoudiger om de voorstellen uit te leggen, doordat ze me herkenden, het project kennen en doordat ik een paar producten had meegenomen die als voorbeeld konden dienen en een stapel meetlinten.
De palmbladeren worden geoogst uit de nieuwe spruiten van de doumpalm. Op een doumpalmplantage, in Indoudou, zie je goed het verschil tussen de groene grote palmen op de plantage en de kaalgesneden bomen erbuiten. De palmbladeren kennen een heel verwerkingsproces voordat ze geschikt zijn voor het maken van de manden.
De palmbladeren worden geoogst uit de nieuwe spruiten van de doumpalm. Op een doumpalmplantage, in Indoudou, zie je goed het verschil tussen de groene grote palmen op de plantage en de kaalgesneden bomen erbuiten. De palmbladeren kennen een heel verwerkingsproces voordat ze geschikt zijn voor het maken van de manden.
Wednesday, November 29, 2006
Kerboubou en Igdalen
Nog niet alle proto's zijn klaar als we aankomen in Kerboubou:
Alhousseini Amagano met de proto's gemaakt met de pointnoué-techniek. Het zwarte mandje is gemaakt van plastic zakjes, verzameld door kinderen uit het afval dat overal op straat ligt:
Tazainou Almoustapha heeft de schaal met het zilveren hart gemaakt:
Peul vrouw met schitterend gemaakt borduurwerk op indigo stof. De Peul zijn het laatste nomadenvolk dat zich settelt, op de laatste en dus slechtste plekken die er nog zijn in de woestijn. Nu al, 3 maanden na de regentijd, is er nog nauwelijks water in hun gebied:
Shaba Houma uit Azel had de tas niet af toen we die kwamen halen, wegens een zieke dochter. Ze is zondag, de dag voor mijn vertrek naar huis speciaal naar Agadez gekomen (hoe?) om de tas te brengen:
De vrouwen uit Igdalen hebben deze schalen gemaakt. Het kost 4-5 dagen om 1 schaal van dit formaat te maken (diameter ongeveer 30 cm). Ik zou graag een aantal schalen in een groter formaat laten maken. Daar was nu geen tijd voor. Tussen november en februari, wanneer ik voor de tweede keer naar Agadez ga, voor het vervolg, is er wel tijd voor het maken van grotere formaten. Ik heb dan ook al een hele lijst gemaakt en uitgezet voor producten in grotere formaten en ook voor verbeterde versies van de eerste proto's die nu zijn gemaakt:
Een overzicht van alle eerste prototypen met goede en minder goede resultaten, zoals verwacht, maar met potentie en aanleiding genoeg om de volgende stap te kunnen zetten...
Alhousseini Amagano met de proto's gemaakt met de pointnoué-techniek. Het zwarte mandje is gemaakt van plastic zakjes, verzameld door kinderen uit het afval dat overal op straat ligt:
Tazainou Almoustapha heeft de schaal met het zilveren hart gemaakt:
Peul vrouw met schitterend gemaakt borduurwerk op indigo stof. De Peul zijn het laatste nomadenvolk dat zich settelt, op de laatste en dus slechtste plekken die er nog zijn in de woestijn. Nu al, 3 maanden na de regentijd, is er nog nauwelijks water in hun gebied:
Shaba Houma uit Azel had de tas niet af toen we die kwamen halen, wegens een zieke dochter. Ze is zondag, de dag voor mijn vertrek naar huis speciaal naar Agadez gekomen (hoe?) om de tas te brengen:
De vrouwen uit Igdalen hebben deze schalen gemaakt. Het kost 4-5 dagen om 1 schaal van dit formaat te maken (diameter ongeveer 30 cm). Ik zou graag een aantal schalen in een groter formaat laten maken. Daar was nu geen tijd voor. Tussen november en februari, wanneer ik voor de tweede keer naar Agadez ga, voor het vervolg, is er wel tijd voor het maken van grotere formaten. Ik heb dan ook al een hele lijst gemaakt en uitgezet voor producten in grotere formaten en ook voor verbeterde versies van de eerste proto's die nu zijn gemaakt:
Een overzicht van alle eerste prototypen met goede en minder goede resultaten, zoals verwacht, maar met potentie en aanleiding genoeg om de volgende stap te kunnen zetten...
Friday, November 24, 2006
Tchirozerine, Indoudou en Azel
De tweede ronde langs de dorpen is van start gegaan: donderdag Tchiro, vrijdag Indoudou en Azel, zaterdag Kerboubou, zondag Igdalen…En maandag weer naar huis!
De vrouwen hebben meerdere schalen gemaakt met een donkerblauw hart, zodat we de beste kunnen uitkiezen om af te maken met een zilveren buisje waarop de naam TAVIE is geslagen. Ziet er mooi uit!
Terwijl wij verder rijden naar de tweede vrouwen groep in Azel maken de vrouwen de manden af.
De 2 onderzetters worden ter plekke afgemaakt: ook hier worden de zilveren TAVIE-buisjes ingeschoven en het vlechtwerk afgerond. De présidente van de groep, Haba Mohammed, heeft de onderzetters gemaakt ondanks haar ernstig zieke kindje. Ook deze producten zien er goed uit! De vorm van de buisje met TAVIE erin zal in de toekomst wel aangepast moeten worden aan de vorm van het product: met een kleinere radius voor de onderzetters bijvoorbeeld. De 8-vormige onderzetter kan volgens Haba de volgende keer beter iets langer gemaakt worden. Nu is de onderzetter moeilijk plat te leggen. Daar zijn proto’s voor: om de vorm uit te proberen, maar ook of het goed te maken is door de vrouwen.
De werkplek is daar waar er voldoende schaduw is:
We hebben nog tijd om de school in Tchirozerine te bezoeken. In de eerste klas zitten 63 leerlingen van 6-7 jaar.
Teruggekomen bij de eerste groep: de schalen zijn gereed. Haba Ounfa heeft de schaal met het blauwe hart gemaakt, Toubouwet Edrissa de schaal met 1 oor en Hazara Boukerit de schaal met 2 oren. De laatste 2 zijn (helemaal) niet conform tekening of zoals uitgelegd, maar ja. Zoals ze er nu uitzien kan ik er niet veel mee... goed bedenken hoe we deze ontwerpvoorstellen beter kunnen uitleggen: huishoudelijke voorwerpen (emmers ed) meenemen voor de grootte en de vorm?
De volgende dag met de 4x4 van Nicole naar Indoudou en Azel. Hier zijn nog niet alle proto's klaar. Ook hier heeft men te kampen met zieke kinderen, waardoor het werk is blijven liggen. Als het goed is komen ze de grote boodschappentas zondag naar Agadez brengen... Wat een inspanningen leveren deze vrouwen!
Irzaghrate Badelé heeft de mand gemaakt met de bodem van een colablikje in het hart van de deksel.
Zeinou Boka de mand met het zilveren buisje aan de handgreep. De vormen zijn iets anders dan de tekeningen en hierdoor niet te nesten (transport!), maar zien er wel mooi uit!
Kamelen op de weg!
(Op veler verzoek) ...ook een foto van mezelf.
De vrouwen hebben meerdere schalen gemaakt met een donkerblauw hart, zodat we de beste kunnen uitkiezen om af te maken met een zilveren buisje waarop de naam TAVIE is geslagen. Ziet er mooi uit!
Terwijl wij verder rijden naar de tweede vrouwen groep in Azel maken de vrouwen de manden af.
De 2 onderzetters worden ter plekke afgemaakt: ook hier worden de zilveren TAVIE-buisjes ingeschoven en het vlechtwerk afgerond. De présidente van de groep, Haba Mohammed, heeft de onderzetters gemaakt ondanks haar ernstig zieke kindje. Ook deze producten zien er goed uit! De vorm van de buisje met TAVIE erin zal in de toekomst wel aangepast moeten worden aan de vorm van het product: met een kleinere radius voor de onderzetters bijvoorbeeld. De 8-vormige onderzetter kan volgens Haba de volgende keer beter iets langer gemaakt worden. Nu is de onderzetter moeilijk plat te leggen. Daar zijn proto’s voor: om de vorm uit te proberen, maar ook of het goed te maken is door de vrouwen.
De werkplek is daar waar er voldoende schaduw is:
We hebben nog tijd om de school in Tchirozerine te bezoeken. In de eerste klas zitten 63 leerlingen van 6-7 jaar.
Teruggekomen bij de eerste groep: de schalen zijn gereed. Haba Ounfa heeft de schaal met het blauwe hart gemaakt, Toubouwet Edrissa de schaal met 1 oor en Hazara Boukerit de schaal met 2 oren. De laatste 2 zijn (helemaal) niet conform tekening of zoals uitgelegd, maar ja. Zoals ze er nu uitzien kan ik er niet veel mee... goed bedenken hoe we deze ontwerpvoorstellen beter kunnen uitleggen: huishoudelijke voorwerpen (emmers ed) meenemen voor de grootte en de vorm?
De volgende dag met de 4x4 van Nicole naar Indoudou en Azel. Hier zijn nog niet alle proto's klaar. Ook hier heeft men te kampen met zieke kinderen, waardoor het werk is blijven liggen. Als het goed is komen ze de grote boodschappentas zondag naar Agadez brengen... Wat een inspanningen leveren deze vrouwen!Irzaghrate Badelé heeft de mand gemaakt met de bodem van een colablikje in het hart van de deksel.
Zeinou Boka de mand met het zilveren buisje aan de handgreep. De vormen zijn iets anders dan de tekeningen en hierdoor niet te nesten (transport!), maar zien er wel mooi uit!
Kamelen op de weg!
(Op veler verzoek) ...ook een foto van mezelf.
